COVID-19 chorobą zawodową lekarzy
Pokaż szczegóły
Nie, nie stanowi to jednak przeszkód do uznania jej za chorobę zawodową.
Aby choroba została uznana za zawodową, musi ona:
- być wymieniona w wykazie chorób zawodowych (stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych),
- wystąpić w wyniku narażenia zawodowego, czyli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy.
Co więcej, ustawodawca wskazuje, iż stwierdzenie wystąpienia tych czynników musi być bezsporne lub wysoce prawdopodobne.
Po spełnieniu w/w warunków, COVID-19 może zatem zostać uznana na chorobę zawodową jako choroba zakaźna, która jest wymieniona w 26 punkcie wykazu chorób zawodowych.
Podstawa prawna: art. 235 Kodeksu pracy, załącznik nr 1 stanowiący wykaz chorób zawodowych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Tak. Warunkiem takiego stwierdzenia jest wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych, bez znaczenia pozostaje jednak okres, w którym one wystąpią.
Podstawa prawna: art. 235 Kodeksu pracy, załącznik nr 1 stanowiący wykaz chorób zawodowych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Tak. Istotnym jest jednak to, iż pracownik pozostający w zatrudnieniu przedmiotowego zgłoszenia może dokonać wyłącznie za pośrednictwem lekarza sprawującego nad nim profilaktyczną opiekę zdrowotną. Były pracownik zgłoszenia może dokonać samodzielnie.
Podstawa prawna: art. 235 § 2 Kodeksu pracy.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Cała procedura składa się z trzech etapów – zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej, jej rozpoznanie, a następnie stwierdzenie choroby zawodowej. Ostatniego dokonuje właściwy państwowy inspektor sanitarny, który wydaje w tym celu decyzję administracyjną – o stwierdzeniu lub braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.
Podstawa prawna: § 3 i n. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Tak. Obligatoryjne zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej dotyczy zarówno pracodawcy, jak również lekarza podmiotu właściwego do rozpoznania choroby zawodowej. Niezastosowanie się przez pracodawcę do powyższego obowiązku stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika i podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.
Podstawa prawna: art. 235 § 1 i 2, art. 283 par. 1 i 2 pkt 6 Kodeksu pracy.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Nie. Rozpoznania choroby zawodowej dokonuje lekarz spełniający odpowiednie wymagania kwalifikacyjne poprzez wydanie orzeczenia o rozpoznaniu lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej.
Podstawa prawna: § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Pokaż szczegóły
Oceny narażenia zawodowego dokonuje się przy uwzględnieniu odpowiednich czynników mających na to narażenie wpływ. W odniesieniu do choroby zakaźnej będą to czynniki biologiczne. Ocenie poddawany będzie rodzaj czynnika, ustalenie kontaktu, okresu utajenia, stwierdzenie mechanizmu działania, drogi jego szerzenia, jednak bez konieczności określenia stężenia czynnika. Ocena ta dokonywana będzie na każdym etapie procesu stwierdzenia wystąpienia choroby zawodowej.
Podstawa prawna: § 6 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Tak. Etap drugi, sprowadzający się do rozpoznania choroby zawodowej jest niezwykle istotny, albowiem orzeczenie wydawane w ten sposób stanowi źródło wiadomości specjalnych, których nie posiada inspektor sanitarny wydający decyzję w sprawie. Dlatego też nie ma możliwości pominięcia tego etapu.
Podstawa prawna: § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Tak. Decyzja wydawana w sprawach chorób zawodowych stanowi decyzję administracyjną, regulowaną przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Pracownikowi przysługuje możliwość złożenia odwołania od takiej decyzji w terminie 14 dni do organu wyżej instancji. Jeśli pracownik nie będzie zgadzał się z treścią kolejnej decyzji, przysługuje mu możliwość złożenia w terminie 30 dni skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Podstawa prawna: § 8 ust. 4 § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych; art. 52 § 1 oraz art. 53 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Świadczeniami, o które może ubiegać się pracownik będą: zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, jednorazowe odszkodowanie, renta z tytułu niezdolności do pracy, renta szkoleniowa, dodatek pielęgnacyjny, pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą. Co więcej, w przypadku śmierci pracownika spowodowanej chorobą zawodową, członkom rodziny zmarłego przysługiwać będzie jednorazowe odszkodowanie, renta rodzinna oraz dodatek do renty rodzinnej.
Powyższe świadczenia wypłacane są przez ZUS z zasobów ubezpieczenia wypadkowego.
Podstawa prawna: art. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
Tak. Odpowiedzialność pracodawcy będzie się wówczas opierała na przepisach Kodeksu cywilnego regulujących odpowiedzialność deliktową. Co istotne, to na pracowniku będzie spoczywał ciężar dowodu wykazania wystąpienia przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pracodawcy.
Podstawa prawna: Powyższe ustalone zostało w oparciu o zgromadzone dotychczas orzecznictwo, m.in. I PK 293/04, II UKN 155/98.
Autor(rzy): Marta Byzdra-Pawlak
